Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Αγάπη, τι δύσκολο πράγμα;




Πέντε γράμματα, κι όμως πίσω από αυτά κρύβεται ίσως το δυνατότερο συναίσθημα. Μια λέξη που όταν την εννοείς, σε ενώνει με τον Θεό. Μια λέξη που χρησιμοποιείται τόσο συχνά όσο και η λέξη "συγνώμη" σε σημείο να χάνει την αξία της. Μπορείς όμως να ξεχωρίσεις την αληθινή αγάπη από την αγάπη που μένει μόνο στα λόγια; Και αν ναι πώς;

Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει ξεστωμίσει αυτή την λέξη. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν την έχει αποζητήσει. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν την έχει αρνηθεί. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει πληγωθεί στην αναζήτηση της. Κι όμως δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει σταματήσει να την ψάχνει... Τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε την αγάπη στην ζωή μας; Πώς μπορεί να εξηγηθεί ένα συναίσθημα; Τι είναι τελικά η πραγμάτικη αγάπη; Χωρίζεται όντως σε κατηγορίες όπως φιλική αγάπη, ανθρώπινη, ερωτική και ούτω καθεξής, ή τελικά η αγάπη είναι μια; Την έχει νιώσει κάποιος πραγματικά; Πρεπεί να έχεις εμπειρία στην ζωή για να πείς ότι αγάπησες ή ότι σ'αγάπησαν;
Αποφάσισα να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο για να αποτυπώσω την δική μου αλήθεια πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Στο κάτω κάτω η αγάπη όπως και η αλήθεια έχουν πολλές όψεις...Το μόνο σίγουρο είναι πώς δεν πρόκειται να απαντήσω στα παραπάνω ερωτήματα. Δεν είναι άλλωστε και ο σκοπός του άρθρου όπως προείπα.

Είχα την τύχη να έχω μια οικογένεια η οποία μου έδωσε απλόχερα την αγάπη της. Και οι γονείς μου αλλά και τα αδέρφια μου ξέρω πώς θα έπεφταν στην φωτιά για μένα. Είναι οι άνθρωποι που θα με συγχωρέσουν και θα με δεχτούν ότι κι αν κάνω, όποια κι αν είμαι. Είναι εκείνοι που θα με βοηθήσουν στις δυσκολίες και θα γιορτάσουν μαζί μου στις όμορφες στιγμές. Είναι η δύναμη μου και η σιγουριά μου. Είναι αυτοί που θα έδιναν ευχαρίστως την ζωή τους αν χρειαζόταν να ζήσω έστω κι ένα λεπτό παραπάνω. Είναι αυτοί που αγαπάνε την ψυχή μου και όχι απλά την μορφή ή τον χαρακτήρα μου.
Με βάση αυτά, μπορώ να πώ ότι έχω νιώσει και έχω δώσει αγάπη στην μέχρι τώρα ζωή μου. Ξέρω πώς υπάρχουν πέντε άνθρωποι που μ'αγαπούν και τους αγαπώ. Φυσικά δεν είναι οι μόνοι που μ'αγαπούν. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι στην ζωή μου που αγαπάω και μ'αγαπούν. Υπάρχουν κι κάποιοι που αγαπάω αλλά  δεν μ'αγαπούν, όμως αυτό δεν με αποτρέπει από το να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που κάποτε τους είχα στην ζωή μου με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

Από αυτή λοιπόν την μορφή της αγάπης θα βγάλω τα συμπεράσματά μου...

Αληθινή και πραγματική αγάπη για μένα σημαίνει, όπως έγραψα και παραπάνω, να αγαπάς την ψυχή του άλλου και όχι απλά την εικόνα του ή μέρος του χαρακτήρα του. Πραγματική αγάπη είναι όταν υπολογίζεις την ζωή του άλλου περισσότερο από την δική σου ζωή. Μπορείς να πείς ότι αγαπάς πραγματικά, όταν τα "θέλω" σου μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και τα δικά του ¨θέλω" γίνονται βασική σου προτεραιότητα. Όταν νιώσεις αυτό το μαγικό συναίσθημα, σταματάς να σκέφτεσαι εγωϊστικά, σ'ενδιαφέρει μόνο να βλέπεις αυτόν που αγαπάς ευτυχισμένο, άσχετα αν ανταποδίδονται τα αισθήματα ή όχι. Όταν πραγματικά αγαπήσεις κάποιον, θα τον αγαπάς εφ'όρου ζωής και όχι απλά για κάποιους μήνες ή για κάποια χρόνια. Η αληθινή αγάπη εξελίσσεται με τον χρόνο και απλά δυναμώνει, δεν μειώνεται ποτέ. Όταν αγαπάς κάποιον, του σύγχωρείς τα λάθη του, ακόμα κι αν σε πληγώνουν, ακόμα κι αν επαναλαμβάνονται. Μπορεί να θυμώσεις ή ακόμα και να μαλώσεις με κάποιον που αγαπάς, αλλά πάντα μα πάντα τον συγχωρείς. Όταν αγαπάς κάποιον, τον θέλεις μέσα στην ζωή σου ότι κι αν γίνει μεταξύ σας, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα. Όταν αγαπάς κάποιον αληθινά, δεν τον απομακρύνεις από κοντά σου, για τίποτα και για κανέναν. Αν αγαπάς κάποιον του χαρίζεις αυτή την αγάπη ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα ή κάποιο αντίκρυσμα. Αν αγαπάς κάποιον νίωθεις πλήρης ακόμα κι αν δεν σου ανταποδίδει το ίδιο συναίσθημα. Όταν αγαπάς πραγματικά κάποιον, τον αγαπάς ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος επιλέξει να φύγει από κοντά σου, άσχετα αν κάποτε ξαναγυρίσει ή όχι. Νομίζω όμως πραγματικά πώς όλα αυτά συνοψίζονται στην μια φράση που έγραψα ήδη δύο φορές... Όταν αγαπάς πραγματικά και αληθινά, αγαπάς την ψυχή του άλλου...
Πέντε γράμματα, εκατοντάδες ερμηνείες, χιλιάδες τραγούδια, εκατομμύρια κείμενα, δισεκατομμύρια ψυχές που την ένιωσαν και την νιώθουν. Απαραίτητη όπως η ανάσα, άυλη όπως η ψυχή, σημαντική όπως η ζωή...

Απλά...

ΑΓΑΠΗ....





Το κείμενο αυτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποια ψυχή που αγαπάω και ξέρω πώς μ'αγαπάει, ακόμα κι αν δεν βρίσκεται κοντά μου τώρα...