Που πάω σήμερα;

Καλημέρα σε όλους.
Παρασκευή σήμερα και κάποιοι Θεσσαλονικείς δεν θα μπορέσουν να φύγουν για να απολαύσουν ένα σ/κ με βουτιές. Τι κάνεις όταν μένεις στην πόλη; Να κάποιες προτάσεις για σήμερα αλλά και για το Σάββατο και την Κυριακή...

• Οι Big Mouth στο Silver Dollar (Εθνικής Αμύνης 19 στο κέντρο της πόλης). Το live ξεκινάει στις 22.30 και η είσοδος είναι δωρεάν.

• Shake me more στο Eightball club. Ξεκινούν τα καλοκαιρινά party στο 8ball club σήμερα και στα decks θα βρίσκονται οι: Sok P και Skymaster T για να μας ξεσηκώσουν με dance, house, electro, R 'n' B και mainstream μελωδίες! Το show ξεκινάει στις 22.00 με είσοδο μόλις 5€! Στο Eightball Club (Πίνδου 1 στα Λαδάδικα).

• Για τους πιο intellectuelles το Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών 2012 είναι για σας! Πιο συγκεκριμένα σήμερα, Παρασκευή, αλλά και το Σάββατο, η ανεξάρτητη αρτιστική κολλεκτίβα Les conARTs και η Μονή Λαζαριστών παρουσιάζουν το δεύτερο φεστιβάλ τέχνης και αναζήτησης R.T.ficial.  Στον προαύλιο χώρο της Μονής Λαζαριστών το συγκεκριμένο διήμερο θα μας δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μαζί με εσάς ένα πειραματικό διαδραστικό συνονθύλευμα Τέχνης και έκφρασης μέσα από εκθέσεις φωτογραφίας, κολάζ, ψηφιακή τέχνη (DigiART), video art, instalations, aesthetic performances, μουσικά σχήματα διανθισμένα με δραματοποίηση, semiotic dj set, instant art και πολλά άλλα που θα ενσωματώνονται το ένα στο άλλο κι όλα μαζί μέσα σε μας φτιάχνοντας έτσι ένα πολιτιστικό/κοινωνικό/αισθητικό/πολιτικό κράμα. Ξεκινάει στις 20.00 και η είσοδος είναι δωρεάν!( Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκη).

• Οι TahaBanda στο Spitimou.groundfloor. Για blues, soul και funky μουσική κάντε ένα πέρασμα από το spitimou.grounfloor (Φράγκων 3, στο κέντρο της πόλης) το Σάββατο 23 Ιουνίου στις 22.00. Η είσοδος είναι δωρεάν!

Φυσικά να μη ξεχνάμε και τις υπόλοιπες επιλογές μας όπως μια υπέροχη βόλτα στην παραλία Θεσσαλονίκης, όπου μπορούμε να επιβιβαστούμε σε ένα από τα καραβάκια-μπαράκια όπως το "Κλειώ" (προσωπικά αυτό προτιμώ λόγω της υπέροχης reggae μουσικής αλλά και της μεγάλης βόλτας!) και να απολαύσουμε τον καφέ ή το ποτό μας μαζί με τη μοναδική θέα της πόλης, αρμενίζοντας στα νερά του Θερμαϊκού κόλπου. Ακόμα μπορούμε να επισκεφθούμε τα καλοκαιρινά σινεμά της πόλης, να πιούμε ποτάκι σε ένα από τα αμέτρητα bar, ή να πάμε για χορό στα καλοκαιρινά club στην περιοχή αεροδρομίου. Και για τους πιο "λαϊκούς" της παρέας, υπάρχουν και τα μπουζούκια!!! 

Ότι κι αν κάνετε πάντως, επιλέξτε καλή παρέα, βάλτε το καλό σας χαμόγελο και απογειώστε την διάθεση σας με όποιο τρόπο σας ταιριάζει! Να περάσετε όλοι τέλεια, είτε μείνετε εντός της πόλης, είτε τελικά βρεθείτε σε πιο...εξωτικούς προορισμούς! Το καλοκαίρι είναι εδώ! Ας το κάνουμε να κρατήσει όσο περισσότερο γίνεται μέσα στις καρδιές μας!!!

Φιλιά!

Περί αλήθειας...

Πολλές φορές έχουμε συναντήσει γνωμικά και αποφθέγματα που μιλούν για την αλήθεια, και την σημασία της. Είναι όμως τόσο εύκολο να ακούσεις την αλήθεια; Είναι άραγε τόσο απλό να την πεις; Και τι επιπτώσεις θα έχει όλο αυτό; Μήπως κάποιοι είναι πολύ δειλοί για να την πουν; Μήπως δεν αντέχουν να την ακούσουν; Είναι τελικά η αλήθεια ευλογία ή μήπως είναι κατάρα;

Γιατί να πιστεύουμε την αλήθεια μόνο όταν είναι προς όφελος μας (όταν είναι δηλαδή ευχάριστη για μας); Γιατί διαχωρίζουμε την αλήθεια με βάση την χαρά ή τον πόνο που θα μας προκαλέσει και μετά επιλέγουμε να πιστέψουμε μόνο αυτά που μας βολεύουν; Και σπεύδουμε να αποκαλέσουμε τα όσα μας ενοχλούν, ψέματα;

Τελικά μήπως θέλουμε να ζούμε στο ψέμα γιατί είναι απλά πιο εύκολο;...

Και τι γίνεται όταν κάποιος που τον έχουμε χαρακτηρίσει ως "εχθρό" της αλήθειας μας, μας πει κάτι με απτά στοιχεία; Συνεχίζουμε και τότε να πιστεύουμε ουτοπικά πως όλα όσα μας λέει είναι ψέματα, γιατι προέρχονται από χείλη που δεν εμπιστευόμαστε για τους χι ψι λόγους; Και τι γίνεται με τις αποδείξεις που μας παρουσιάζει μπροστά στα μάτια μας; Μήπως κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε ως ανόητοι που δεν βλέπουν πως ένα και ένα κάνουν δύο;

Μήπως τελικά η αλήθεια δεν έχει πολλές όψεις αλλά μόνο μια; Μήπως μας βολεύει να δίνουμε κι άλλες όψεις στην αλήθεια μόνο και μόνο για να μη "φάμε" τα μούτρα μας; Ζούμε όμως τότε πραγματικά;

Η αλήθεια έχει μεγάλη δύναμη. Μπορεί να μας καταστρέψει ή να μας σώσει. Αλλά πώς μπορεί να μας καταστρέψει αν την γνωρίζουμε; Αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν περπατάμε πια τυφλά προς τον γκρεμό, αλλά βλέπουμε που βρίσκεται το χείλος και έτσι μπορούμε να αποφύγουμε την πτώση;

Δυο είναι οι επιλογές μας. Ή επιλέγουμε να λέμε και να ακούμε την αλήθεια πάντα με όποιο κόστος, ή επιλέγουμε να "ζούμε" στο ψέμα με αποτέλεσμανα χάνουμε την μαγεία του να ζούμε αληθινά....

It's up to you!

Φιλιά και καλές βουτίες μέχρι την επόμενη φορά!

Η χαμένη μας αθωότητα...

Η χαμένη μας αθωότητα...

καπού κρυμμένη στις παιδικές μας αναμνήσεις, στοιβαγμένη σε έναν σωρό από φωτογραφίες, θαμμένη στα απλά μας όνειρα που φάνταζαν μεγάλα κι όμως τα πιστεύαμε για αληθινά...

Αυτήν την αθωότητα θέλω να ανασύρω από τις σκονισμένες άκρες του μυαλού μου. Τότε που όλα φάνταζαν τόσο εύκολα και απλά. Τότε που ανυπομονούσα να μεγαλώσω...

Κάπου εκεί μέσα στο χρονοντούλαπο της ζωής μου έχω στοιβάξει τις πιο ωραίες μου αναμνήσεις. Κάπου εκεί μέσα βρίσκονται η αθωότητα μου, η ξεγνοιασιά μου, το γέλιο μου, η χαρά μου, τα ονειρά μου. Εκεί πρέπει να αναζητήσω την ελπίδα που χρειάζομαι για να επιβιώσω σε αυτόν τον βίαιο και κυνικό κόσμο. Σε ένα κόσμο που φαίνεται πως φτιάχτηκε για τους άλλους... Πάντα για τους άλλους και ποτέ για μας...

Θυμάμαι ακόμα όταν ήμουν παιδί και φανταζόμουν την ζωή μου ως ενήλικη. Τότε δεν υπήρχαν μέσα στις σκέψεις μου τα προβλήματα που θα είχα να αντιμετωπίσω. Δεν υπήρχε η αβεβαιότητα, η στεναχώρια, η λύπη, οι δυσκολίες. Τότε δεν αμφέβαλλα για τίποτα και για κανέναν. Δεν σκεφτόμουν πως θα προδώσω και θα προδωθώ. Δεν πίστευα πως θα πληγώσω και θα πληγωθώ. Όλα φάνταζαν ιδανικά μέσα στο μικρό μου μυαλό. Με προστάτευε η αγνότητα της ηλικίας μου για να μη δω την ασκήμια του κόσμου στον οποίο μεγάλωνα...

Σαν χθες το θυμάμαι, που ανυπομονούσα να έρθει το απόγευμα για να βγω στη γειτονιά και να παίξω με τους φίλους μου μήλα, κρυφτό, κουτσό, τζαμί, κλέφτες κι αστυνόμους, λάστιχο...Που να ήξερα τότε πως αυτά τα παιχνίδια θα τα έπαιζα και τώρα αλλά αυτή τη φορά δεν θα με ευχαριστούσαν... Πώς να σκεφτεί ένα παιδί ότι θα μεγαλώσει για να το κάνουν "λάστιχο" στην δουλειά από το τρέξιμο, ότι με το μισθό που θα παίρνει θα τα "κουτσό"-βολεύει, ότι θα ψάχνει κάθε μέρα στην πολιτική σκηνή να βρεί ποιοί είναι οι "κλέφτες" και ποιοί οι "αστυνόμοι" και ότι θα καταντήσει να παίζει "κρυφτό" με την ίδια του την ζωή...

Οι γονείς μας, μας μεγάλωσαν για να ζήσουμε κι όχι απλά για να επιβιώσουμε. Μας έδωσαν το δώρο τους για να συλλέξουμε αναμνήσεις που θα μας φέρνουν δάκρυα χαράς στις ύστερες ώρες μας, κι όχι απλά δάκρυα. Οι μανάδες μας υπέφεραν όταν μας γεννούσαν με την ελπίδα να μην υποφέρουμε εμείς κατά την διάρκεια της ζωής μας. Έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας να μη παραδώσουμε τα όνειρα μας σε κανέναν και για τίποτα. Είναι τα όνειρα μας, ψήγματα της ψυχής μας, ψήγματα της ελπίδας που υπάρχει μέσα μας για κάτι καλύτερο. Τα όνειρα μας κουβαλούν μέσα τους την αθωότητα της παιδικής μας ψυχής. Ας μην παραδώσουμε την ψυχή μας λοιπόν. Μπορούν να μας πάρουν τα πάντα αλλά το μόνο που δεν μπορούν να μας πάρουν είναι τα όνειρα μας...την ψυχή μας. 

Άκουγα την σύνθεση του Μάνου Χατζιδάκι, "Το βαλς των χαμένων ονείρων" και σκεφτόμουν πώς όταν μοιραζόμαστε τα όνειρα μας, δεν είναι χαμένα αλλά αιώνια... Και μέσα στην χαρμολύπη του τραγουδιού βρήκα ξανά την αθωότητα μου...

Και είμαι ευτυχισμένη με όσα έχω κι όσα δεν έχω...