Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Να χαμογελάς ρε! Και να μην έχεις τύψεις για τίποτα. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου ξημερώσει η τελευταία σου μέρα....

(Το παρακάτω κείμενο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους τους άγνωστους ΦΙΛΟΥΣ μου στο τουίτα....)



Για όσους αναρωτιούνται γιατί χαμογελάω και είμαι αισιόδοξη, ένα έχω να σας πω. Υπάρχει λόγος! Δεν έγινε ξαφνικά, ούτε ήμουν έτσι πάντα. Άφηνα τα προβλήματα να με μαυρίζουν, άφηνα καταστάσεις να με επηρρεάζουν, ανθρώπους να με πατάνε. Μέχρι πέρυσι τέτοια μέρα που χρειάστηκε να κοιτάξω κατάματα τη ζωή μου και να συνειδητόποιήσω με δύσκολο τρόπο, πόσο ανόητοι είμαστε που αφήνουμε τη ζωή μας να κυλάει χωρίς νόημα, με γκρίνια και ματαιοδοξία....

Στις 8/12/2011 διαγνώστηκα με καρκίνο......

Έκλαψα, με γονάτισε, σχεδόν με λύγισε. Αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου την ίδια κιόλας μέρα πώς θα το πολεμήσω και πώς το χαμόγελο μου δεν θα χαθεί ποτέ ξανά από το πρόσωπο μου. Δεν ήξερα πώς θα εξελλιχθούν τα πράγματα. Φοβόμουν.

Και εγχειρήσεις έκανα και χημειοθεραπείες κι απ'όλα... Τα μαλλιά μου άρχισαν να βγαίνουν ξανά το καλοκαίρι οπότε και αποφάσισα πώς θα βγάλω επιτέλους το άχτι μου. Κι έτσι έγινα ξανθιά με μοϊκάνα! Όλα τα έπαιρνα στη πλάκα, τους φίλους μου τους έκανα να κλαίνε από τα γέλια γιατί κορόιδευα τον εαυτό μου και τα όσα μου συνέβαιναν για να μη φορτώσω τους άλλους με θλίψη, αλλά κυρίως για να μη λυγίζω εγώ. Και θέλω να πιστεύω πώς τα κατάφερα!

Σήμερα που σας γράφω αυτή την ιστοριούλα δεν το κάνω ούτε για να μου πείτε συγχαρητήρια, ούτε γιατί δοκιμάστηκα περισσότερο ίσως από κάποιους ανθρώπους. Είμαι σίγουρη πώς πολλοί έχουν περάσει και δυσκολότερα. Ο μόνος λόγος που σας τα γράφω είναι για να δείτε πώς η ζωή μπορεί να είναι μεγάλη πουτάνα, αλλά είναι στο χέρι μας αν θα την πάρουμε από το πεζοδρόμιο και την φέρουμε στο σαλόνι μας.......


                                                                                                              Αυτά από μια φιλική εταίρα!

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Για τον Μάκη...23.11.2003


Είναι περίεργο πώς καμιά φορά τα όνειρα μπερδεύονται με την πραγματικότητα. Κάπου μέσα στα όνειρα μου ζεις κι αναπνέεις κι εσύ. Έφυγες εδώ και καιρό κι όμως με πείσμα παραμένεις γαντζωμένος στις γωνιές του μυαλού μου. Τέτοιες μέρες πάντα σε θυμάμαι. Σαν να μην έφυγες ποτέ, κάθομαι και συζητάω μαζί σου. Ανάβω τσιγάρο. Ο καπνός αρχίζει να παίρνει περίεργα σχήματα. Ξεπηδά η μορφή σου από το μυαλό μου και θρονιάζεται μέσα στην ματιά μου. Μα είσαι εδώ! Πώς είναι δυνατόν; Όχι, δεν γίνεται. Έχεις φύγει εδώ και 9 χρόνια...

Ψάχνω σαν τρελή τα συρτάρια και την βρίσκω εκεί που την είχα αφήσει. Μια φωτογραφία σου. Το χαμόγελο σου φωτίζει ολάκερο το χαρτί. Γαλήνια η μορφή σου, ενώ ήξερες... Αρχίζω να βυθίζομαι στις σκέψεις. Αρχίζω να σε θυμάμαι. Στην αρχή θολές εικόνες, ύστερα από λίγο, καθαρίζουν και αναζωπυρώνουν τη φωτιά του παρελθόντος. Την φωτιά απ'την οποία κανείς δεν γλυτώνει...

Στιβαγμένες αναμνήσεις μας, έρχονται και κατακλύζουν τα δευτερόλεπτα που σε σκέφτομαι. Και είναι άλλωτε, γλυκά τα δευτερόλεπτα, άλλωτε πάλι, βασανιστικά, κυλούν αργά και σκίζουν θαρρείς την καρδιά μου στα δύο. Μου αφήνουν ένα κομμάτι και το άλλο το παίρνουν μακρυά μου. Εκεί νιώθω την απουσία σου να με κυκλώνει. Η αλήθεια με πλησιάζει απειλητικά και μου δίνει ένα χαστούκι.. Συνέρχομαι. Έχεις φύγει.Κάπου ανάμεσα στ'αστέρια θα κρύβεσαι. Και το φως του ήλιου θα λούζει πάντα το χλωμό σου πρόσωπο. Βάζω πάλι τη φωτογραφία σου στο συρτάρι. Κλειδώνω την μορφή σου στο μυαλό μου. Εκεί δεν θα σε βρεί ο χρόνος για να σε κλέψει. Τι κι αν δεν υπάρχεις πια; Ζεις μέσα στην καρδιά μου. Και θα ζεις όσο ζω κι εγώ...

Έχουν περάσει 9 χρόνια από τότε που η ψυχούλα σου έβγαλε φτερά και πέταξε στο πλάι του Θεού....

"Μόνο όταν φύγει κάποιος συνειδητοποιείς πόσο σημαντικός είναι.
Όσο έχω μυαλό θα σε σκέφτομαι κι όσο έχω καρδιά θα σ'έχω μέσα μου"

22.09.1986 - 23.11.2003


Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Άγνωστες μνήμες...




Είναι περίεργο πώς μια ταινία μπορεί να σου ξυπνήσει μνήμες άγνωστες, μνήμες που δεν έζησες, για ένα τόπο μακρινό. Είναι ακόμη παράξενο, πώς μπορεί να σου θυμίσει αναμνήσεις που δεν είχες ποτέ, από ένα τόπο που δεν πήγες ποτέ...
Κάτι τέτοιο μου έκανε κι εμένα εχθές η ταινία "Πολίτικη κουζίνα"...
Την είχα δει όταν ήμουν ακόμα παιδί, όμως τώρα, την δεύτερη φορά που έτυχε να την παρακολουθήσω, κάτι άλλο μου άφησε στην καρδιά... Μια γλυκόπικρη ανάμνηση για ένα τόπο που δεν έχω επισκευτεί ποτέ μου, για τον τόπο απ'όπου καταγόταν ο παππούς μου...
Ο παππούς μου ο Νίκος το λοιπόν, είχε καταγωγή από την Πόλη. Γνωρίζοντας αυτό, ένιωθα περήφανη που είχα ρίζες από το κέντρο του κόσμου... Τον παππού μου τον έχασα όταν ήμουν μικρή και δεν νοιαζόμουν από που κρατά η σκούφια μου... Τώρα που μεγάλωσα, δεν τον έχω κοντά μου για να τον ρωτήσω για την πατρίδα μας...
Κι όμως... Βλέποντας εχθές την ταινία, ήταν σαν να ζούσα κι εγώ εκεί. Σαν να έβλεπα το σπίτι του παππού. Περπατούσα κι εγώ στους δρόμους της Πόλης και μύριζα τις μυρωδιές που είχε να προσφέρει. Έβλεπα τους ανθρώπους και τους ένιωθα δικούς μου. Γέμιζε το μάτι και η ψυχή χρώματα κι αρώματα...
Μέσα στην ταινία αναφέρει του "κουσούρια" των Κωνσταντινουπολιτών... Το ένα από αυτά ήταν ο προσανατολισμός. Σαν να είχαν μια πυξίδα μέσα τους, που έδειχνε πάντα προς τον βορρά και γυρνούσαν προς τα εκεί για να βρουν τον δρόμο τους, ένα κουσούρι που έχω κι εγώ...Άγνωστο πως....
Ακόμη, οι Κωνσταντινουπολίτες είχαν μια ολόκληρη τελετουργία για το φαγητό. Κάθε ένας σχεδόν προσέθετε και κάτι ακόμη σε μια συνταγή και την έκανε δική του. Και ποτέ μα ποτέ δεν έλεγε το μυστικό του... Απολάμβαναν το φαγητό με όλες τους τις αισθήσεις και το χρησιμοποιούσαν για να φέρνουν κοντά όσους αγαπούν και να τους ευχαριστούν...Παρόλα αυτά όμως πάντα έιχαν την αίσθηση πώς κάτι λείπει από το τραπέζι τους... Αυτό το αίσθημα του ανολοκλήρωτου έχω κι εγώ... Και πάντα βάζω κάτι ακόμη σε μια συνταγή, όταν πιάσω να μαγειρέψω. Κι ας μην είναι πολίτικο το πιάτο που θα κάνω...
Δυο πράγματα ίσως ακόμα έχουν περάσει μέσα στο DNA μου από τον παππού και από την Πόλη. Ο φόβος για την όποια "στολή" και το άγχος που σε πιάνει όταν χτυπήσει το τηλέφωνο ή η πόρτα... Ότι κάτι κακό συνέβη και περιμένεις να ακούσεις το χειρότερο νέο... Αλλά κάτι τέτοιο ήταν δυστυχώς καθημερινότητα για τους Πολίτες...
Είναι δύσκολο να περιγράψεις μια μνήμη, μια ανάμνηση για ένα τόπο, όταν ο ίδιος ξέρεις τόσα λίγα. Κι όμως... Είναι σα να κυλάει στις φλέβες σου αυτή η θύμιση... Είναι μέρος του εαυτού σου, κομμάτι από το παρελθόν σου που συνεχίζει να υπάρχει στο παρόν σου και ίσως και στο μέλλον σου. Αυτό το αίσθημα μπορεί να το νιώσει και να το καταλάβει όποιος "ξεριζώθηκε" από την Πατρίδα του, από τον τόπο που ήταν φυσικό να ζήσει, και να έρθει σαν "ξένος" στην Ελλάδα...Σμυρνιοί, ΑΪβαλιώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Πόντιοι... Κάθε φάρα που με βία την έσπρωξαν στον δύσκολο δρόμο της ξενιτιάς, κάθε άνθρωπο που τον ανάγκασαν να αφήσει την ζωή του όπως την ήξερε και να πάει στο άγνωστο με άγνωστες προοπτικές. Βαριά λέξη η ξενιτιά... Κουβαλάει πόνο, δάκρυα, κακουχίες και βασανιστήρια, μα περισσότερο κουβαλάει ένα μεγάλο γιατί. Κι ένα κενό που δημιουργείται στην καρδιά για τις Πατρίδες... Για τις αλησμόνητες...
Είναι στο αίμα μας, να ψάχνουμε τις ρίζες μας. Γιατί κάτι μας τραβάει προς τα εκεί. Μια αόρατη πυξίδα που μας στρέφει προς την Πατρίδα μας....

http://www.youtube.com/playlist?list=PL3B117D0DC9440EEF

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Σημάδια ψυχής...


Έχει ήδη σουρουπώσει. Το πρώτο χάδι της νύχτας έπεσε πάνω μου σα βαρύ μολύβι. Βρέχει πάλι έξω στον στενό δρόμο της συνοικίας και το μόνο που ακούγεται είναι οι στάλες της βροχής. Σαν να άδειασε ο κόσμος σήμερα από τους θορύβους της πόλης. Τα πάντα κουβαλούν μια ηρεμία και το μόνο που την διακόπτει είναι το κλάμα του ουρανού.
Μέσα στο μικρό μου δωμάτιο οι ήχοι μιας παλιάς ροκ μπαλάντας συνοδεύουν το ξέσπασμα του καιρού. Ένα κερί καίει σε μια γωνιά και απλώνει την λιγοστή του λάμψη πάνω στο σώμα μου που κοιτά τον καθρέφτη.  Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που κοίταξα για τελευταία φορά ανέμελα την φιγούρα που σχηματιζόταν μέσα στο  γυαλί του. Σ'αυτό το ορθογώνιο αντικείμενο που για ένα περίεργο λόγο επιμένει να με κοιτά και να μου λέει πάντα την αλήθεια.
"Ένας χρόνος" ψιθύρισα και το χέρι μου περιπλανήθηκε πάνω στις τρείς ουλές μου που πλέον αναπαύονται στο στήθος μου. " Τι χρόνος κι αυτός" άκουσα να μου αποκρίνεται το είδωλό μου. Σήκωσα τα μάτια. Μέσα στο γυαλί στέκοταν ο εαυτός μου όπως τον θυμόμουν. Μακριά μαύρα μαλλιά, μάτια γαλήνια, ψυχή ανέμελη... Τι χρόνος, αλήθεια. Χρόνος δύσκολος αλλά και λυτρωτικός. Χρόνος που πέρασε και μου έδωσε με καλοσύνη μια δεύτερη ευκαιρία.  Που μ'έκανε να συνειδητοποίησω πώς τα όρια του ανθρώπου μπορούν να ξεπεραστούν. Πως η δύναμη που κρύβει μέσα του κάποιος, είναι πολύ μεγαλύτερη και ισχυρότερη από αυτό που νομίζει. Πως η θέληση για ζωή και η δίψα για το αύριο δεν σβήνει εύκολα...
Η μορφή μου είναι πλέον τόσο διαφορετική. Πιάνω το κεφάλι μου. Τα μαλλιά μου, έχει λίγο καιρό που βγήκαν, το σώμα μου αδυνατισμένο, το βλέμμα μου βαρύ, η καρδιά μου σκοτεινή. Νοητά περνάνε από το μυαλό μου όλες οι δύσκολες ημέρες του τελευταίου χρόνου. Ο Γολγοθάς που έπρεπε να ανέβω. Κάποιες φορές ένιωθα τόσο εύθραυστη, τόσο ελαφριά, σχεδόν άϋλη μέσα στον κόσμο. Οι νύχτες που με βρήκαν κουλουριασμένη στο κρεβάτι μου, να κλαίω από φόβο μήπως και τελικά δεν τα καταφέρω. Οι άνθρωποι που έχασα. Που ενώ τους άπλωνα το χέρι να με κρατήσουν για να μη πέσω στο γκρεμό, εκείνοι τράβηξαν με δύναμη τα δάχτυλα τους μέσα από την παλάμη μου και άρχισαν να τρέχουν μακριά, αγνοόντας τις ικεσίες μου. Οι στιγμές που λύγιζαν τα πόδια μου, κάτω από το βάρος της δοκιμασίας που έτυχε να πέσει στους ώμους μου. Όλα εκείνα τα πρωινά που δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Όλες οι νύχτες που με έβρισκαν ξάγρυπνη να εύχομαι όλα αυτά που βίωνα να ήταν ένα άσχημο όνειρο, που θα ξυπνούσα το πρωί και θα είχε φύγει μακριά. Καθε μέρα ήταν και μια μάχη που έπρεπε να κερδίσω για να επιβιώσω. Να σφίξω τα δόντια με πείσμα και να μην αφήσω την ασθένεια μου να με πάρει από όλα όσα αγαπώ, να μου στερήσει το μέλλον που με τόση λαχτάρα περίμενα. Να κάνω όλα αυτά που δεν είχα κάνει ακόμα. Και μέσα σε αυτή την μάχη ένα πράγμα μου έδινε κουράγιο. Η αγάπη. Όλη η αγάπη που με γεναιοδωρία με γέμιζαν κάποιοι άνθρωποι. Που έμειναν κοντά μου δείχνοντας υπομονή απέναντι στον δύσκολο χαρακτήρα μου. Που έγιναν ο κυματοθραύστης των συναισθημάτων μου κι άφηναν να ξεσπάω επάνω τους μόνο και μόνο για να με απαλλάξουν από το φριχτό μου φορτίο.
Το φως άρχισε να λιγοστεύει, αλλά για ένα περίεργο λόγο έβλεπα πιο καθαρά. Σαν ένα φως εσωτερικό που άρχισε να απλώνεται στο μικρό μου δωμάτιο. Τα είχα καταφέρει. Είχα κερδίσει την πιο δύσκολη μάχη. Εκείνο τον χειμώνα κέρδισα την μάχη για την ζωή μου. Είχα κάποιες απώλειες, που ενώ τότε φάνταζαν σημαντικές, τώρα πια είναι απλά φαντάσματα που ανήκουν στο παρελθόν. Το είδωλο του καθρέφτη ενώθηκε με το δικό μου και έγιναν ένα. Στο κρύο γυαλί τώρα έβλεπα τον εαυτό μου όπως είμαι τώρα. Με κοντά μαλλιά, ταλαιπωρημένη, αλλά νικήτρια. Μέσα στα μάτια μου δεν υπήρχε σκοτάδι, αλλά ένα φως ανεξήγητο, που κάποιοι το βαφτίζουν ελπίδα.
Ακόμα ένα βράδυ περνά. Άλλη μια μέρα που ήσουν εδώ, σ'αυτό τον κόσμο, να υπάρχεις, να ελπίζεις, να ζεις, να μάχεσαι για τις ώρες σου, για τις μέρες σου. Να μάχεσαι... "Μάχη είναι η ζωή, που την δίνεις κάθε μέρα και πρέπει να την κερδίζεις. Το οφείλεις στην ψυχή σου" αποκρίθηκε το είδωλο, "Σ'αυτή την μάχη, μόνη σου στέκεσαι και πολεμάς. Σ'αυτή την μάχη εσύ είσαι ο στρατιώτης, το όπλο, ο στρατηγός... Εσύ και κανένας άλλος. Αν εσύ σηκώσεις λευκή σημαία, τότε κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κερδίσει αυτό τον πόλεμο για σένα. "
"Και τι γίνεται με το αύριο;" ρώτησα. "Πότε ήξερες τι γίνεται με το αύριο; Ζεις και πολεμάς για την κάθε μέρα, την κάθε ώρα, το κάθε λεπτό.  Ο πόλεμος είναι διαρκής και ασταμάτητος. Και αυτό τον πόλεμο τον κερδίζει κανείς, όταν έχει δύναμη, όχι σωματική, αλλά δύναμη ψυχής. Κι αν ποτέ νιώσεις πως λυγίζεις, κοίταξε τις ουλές που κουβαλάς. Για άλλους μπορεί να είναι σημάδια πάνω στο σώμα σου, αλλά για σένα θα είναι πάντα κάτι παραπάνω. Αυτά είναι τα  μετάλλια σου από τον πόλεμο που κέρδισες. Μετάλλια ανδρείας και θάρρους. Μετάλλια επιβίωσης. Σημάδια μιας ψυχής που πολέμησε..."
Το τραγούδι είχε απο ώρα τελειώσει. Η βροχή συνέχιζε να μαστιγώνει τους δρόμους. Το κερί έσβησε. Σκοτάδι απλώθηκε σε όλο το δωμάτιο. Κατάπιε τα έπιπλα, τους τοίχους, τα βιβλία, τις παλιές φωτογραφίες. Έκρυψε τα φαντάσματα του παρελθόντος κάτω από τον μαύρο του μανδύα. Έκρυψε τον πόνο, την θλίψη, την αγωνία. Κάλυψε κάθε γωνιά του χώρου, εκτός από ένα σημείο. Δεν μπόρεσε να καλύψει την καρδιά μου... Εκεί υπάρχει πια μόνο φως...

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Στη φωλιά του Twitter...

Γειά σου αγαπημένε μου αναγνώστη! 
 Σήμερα λέω να σου αραδιάσω μερικά από τα αγαπημένα μου τουί, που με τόση αγάπη μάζεψα από την γνωστή φωλιά, το Twitter. Πραγματικά είναι απορίας άξιο που βρίσκουμε την έμπνευση σε τέτοιους χαλαιπούς καιρούς, όμως όπως έλεγαν και οι παλιοί με σάλιο και υπομονή όλα γίνονται!!!

Ξεκινάμε λοιπόν. Καλή ανάγνωση κι ελπίζω τα τουί που θα αναρτήσω να σου φτιάξουν την διάθεση, να σε κάνουν να προβληματιστείς ή ακόμη και να νοσταλγήσεις...


Στο fb έχεις φίλους που δεν συμπαθείς και στο τουίτερ αγνώστους που λατρεύεις 

Και ζήσαν αυτοί καλά και μείς φτού και από την αρχή.

Αυτό που με πειράζει,είναι οτι δεν έκανες ούτε μια προσπάθεια....τι κι αν ήθελες..σημασία έχει οτι δεν έκανες

για να κοιμηθω, μετραω τους μαλακες που περασαν απ τη ζωη μου

Υπάρχουν και οι άνθρωποι που τράβηξαν τα χειρότερα απο σένα αλλά θα είναι πάντα εκεί για σένα..Αυτούς να τους αγαπάς...

Στο σεξ θέλω να με σαπίζουν στο ξύλο. Έχω βρει το σημείο ματαG.

το ρε μαλάκα κάποιων κρύβει περισσότερο συναίσθημα απο το σαγαπώ κάποιων άλλων

Και που να το ξερουν και οι καημενοι οι αντρες οτι οταν το "τι βλακας εισαι" συνοδευεται απο ελαφρυ σπρωξιμο και χαμογελο,ειναι ερωτας.

αυτοί που λένε "μην μου μιλάς πριν πιώ τον καφέ μου" συνήθως είναι το ίδιο βαρετοί κι αφού τον πιούν

Γεννήσαμε τη Δημοκρατία. Ε μετά μεγάλωσε και πήγε να σπουδάσει στο εξωτερικό

Από χθες έχω λιώσει το blue jeans...της Lana ντεε! Αφού τα ηχεία μου έχουν γεμίσει ξέφτια!!!!

O παπάς ήταν γεμάτος Σπυριά.Την Ευλογιά σου πατέρα, του είπα.

Ένα τουή γι'αυτούς που δε θα βγούνε ποτέ απ'την καρδιά μας κι άλλο ένα για εκείνους που πέρασαν και δεν ακούμπησαν.

Οταν βαριεμαι παω στο νεκροταφειο,περιμενω να τιγκαρει απο γριες κ φωναζω πανω απο μνημα...."Σε εχασα λεβεντη μου την ωρα που πηδιομασταν"

Μου λείπει το χαμόγελο σου ... αλλά πιο πολύ μου λείπει το δικό μου.

-μην σπρώχνετε -και τι να κάνω; -να μην σπρώχνετε.

Όταν η γκόμενα έχει μυαλό,τα τακούνια είναι άχρηστα...!

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τα καλά παιδιά είναι γεμάτα ανασφάλειες, ενώ οι μαλάκες είναι τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους.

Ζητείται άνδρας νεαρός μετρίου αναστήματος με απεριποίητη κόμμη, χωρίς τατουάζ και με ξυρισμένο πρόσωπο για χυλόπιτα δίχως αύριο

Σε λίγο θα μοιράζουν τα προφίλ μας στους φοιτητές της ψυχιατρικής για την πτυχιακή τους.

Ήρθε και ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Λογικά ο ανεμιστήρας που είχα ανοιχτό όλο το καλοκαίρι, ήταν από Boeing 737. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Μερικές φορές αυτοσαρκάζομαι τόσο έξυπνα που δεν έχω τι να μου απαντήσω

δείξε μου την παλάμη σου, να σου πω πόσο μαλάκας είσαι.

διώξε μακριά σου άτομα που ΜΟΝΟ ζητάνε και θέλουν από σένα..όχι άλλους ζητιάνους..δρόμο.

Αν αγαπάς κάποια άσ΄την να σε κερατώσει. Αν γυρίσει πίσω, πάει να πει ότι δεν βρήκε κάτι καλύτερο. Αν δεν γυρίσει, βρήκε κάτι μεγαλύτερο.

Μου είπε ότι είμαι ίδια με όλες. Πότε γίνατε όλες τόσο γαμάτες ρε;

Πάνω που αποφασίζω να φτιάξω ένα καφέ, μου λέει ο φανταστικός μου γκόμενος "Δεν πίνουμε κανά καφεδάκι?". Μαλάκα, μες στο μυαλό μου είναι!

Μερικές μη βγαίνετε έτσι απεριποίητες. Βάλτε ένα ρουζ, μια σκιά, ένα κραγιόν, μια μάσκα, μια σακούλα.

Έχω τόσα μαγνητάκια στο ψυγείο που σε λίγο το σπίτι θα γυρίσει προς τον βορρά

-Έρχεται! -Ποιός; -Αυτός που περιμένω, αυτός που περιμένω, αυτός που περιμένω, αυτός, αυτός. 5-0

Ρε τον γύφτο! Για να μην πληρώσει ξαπλώστρα ήρθε στην παραλλία με το σκάφος! 

Ζέστη καιρός για κρύο.

Εσεις που ασχολειστε με μαγειρικη ποσο αλατι να ριξω σε μια 25αρα πισινα για να γινει θαλασσα;

Το Σεξ και τα All star είναι πάντα καλύτερα όταν είναι βρομικα..

Ολοι νομιζουν οτι ειμαι κακος. Αλλα αυτο ειναι λαθος.εχω την καρδια μικρου παιδιου..ειναι σε ενα βαζο στο πανω ραφι.

Λέγεται πως η μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη

Είμαστε & μεις που νικαμε τους εγωισμους μας & στο τέλος μετανιώνουμε γιατί εκτεθηκαμε στα ματια του.Που φτάσαμε.Η αγάπη να θεωρείται ντροπή

Θα πλυθω με tide black style μπας κ μαυρισω λιγο κ δεν αισθανομαι μειονεκτικα μπροστα στα κατραμια που συνανταω..

Κάποια στιγμή να μιλήσουμε και για το ταλέντο μερικών ανθρώπων να μας χάνουν,με τον ίδιο πανηγυρικό τρόπο που μας είχαν κερδίσει.

Ότι και να κάνουν οι Άγγλοι εμείς θα μαστε πάντα πιο μπροστά, δυο ώρες.

Να μη φοβασαι αυτους που εχουν το θαρρος να πουν τα "θελω" και τη γνωμη τους.Τα κλειστα χειλη να φοβασαι.Αυτα θα σε πονέσουν περισσοτερο...

Καμιά φορά η ανάγκη για επικοινωνία είναι τόσο έντονη, που σε κάνει να χάνεις τα λόγια σου...

Στις δύσκολες στιγμές οι φίλοι έρχονται κοντά.

κατακριτέος δεν είναι μόνο όποιος έκλεψε ή είπε ψέματα αλλά και εκείνος που ενώ είχε φωνή και μπορούσε να αντισταθεί,προτίμησε την σιωπή

Έχει πλάκα πώς οι άνθρωποι επιλέγουμε την "αλήθεια" που θέλουμε και μας βολεύει και πιστεύουμε σε αυτήν σχεδόν φανατικά. 

Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς. Μαχάτμα Γκάντι

Η άλλη 150 κιλά, φορούσε μπλε μπλούζα με το σήμα του σούπερμαν... προφανώς αυτή τον κατάπιε...

Η εκκλησία της ενορίας έχει ολονυχτία απόψε. Ορίστε, ακόμα και οι παπάδες το ρίχνουν έξω, κι εμείς πάλι μέσα.



Ελπίζω όσοι τα διαβάσετε να εκτιμήσετε όσο κι εγώ τις σκέψεις αυτών των ανθρώπων, άγνωστων και μη κι αν έχετε και Twitter account κάντε και κανα follow ή Retweet ή Favorite!!! 
Αυτά τα λίγα για σήμερα! Υπόσχομαι πώς θα τα πούμε σύντομα πάλι! 
Καληνύχτα σας και φυσικά σε όλους τους Followers, καλύτερο #RT και #FF δεν θα μπορούσα να κάνω!!! 

Σας αγαπώ! 














































Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Womex 2012: World Music Expo στην Θεσσαλονίκη!



Σήμερα ξεκινάει το φεστιβάλ Womex και είναι μια καλή ευκαιρία για τους Θεσσαλονικείς να παρακολουθήσουν αυτό το κάτι διαφορετικό που έχει να προσφέρει αυτό το συγκεκριμένο φεστιβάλ! Προμηθευτείτε τα εισητήρια σας και βοοοουρ για το Womex!!! 


Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012
Theatre Stage (Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:00 – 21:45
The Touré-Raichel Collective (Israel/Mali)
22:30 – 23:15
Félix Lajkó (Serbia)
00:00 – 00:45
Raza Khan (India)
Σκηνή A (Περίπτερο 12)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:00 – 21:45
Toni Kitanovski & Cherkezi Orchestra (FYR Macedonia)
22:30 – 23:15
Axel Krygier
Σκηνή B (Περίπτερο 12)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:45 – 22:30
Anibal Velasquez y su Conjunto (Colombia)
00:45 – 01:30
Le Sahel (Senegal)
Club Globalkan (Περίπτερο 16)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:30 – 22:15
Divanhana (Bosnia and Herzegovina)
23:00 – 23:45
Martha Mavroidi Trio (Greece)
00:30 – 01:15
Shutka Roma Rap
offWOMEX (Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:45 – 22:30
Tsuumi Sound System (Finland)
23:15 – 00:00
Fatma Zidan (Egypt/Denmark)
00:45 – 01:30
Niko Valkeapää (Norway)
Παρασκευή 19 Οκτωβρίου
Theatre Stage (Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:00 – 21:45
Eva Ayllón (Peru)
22:30 – 23:15
Ricardo Herz Trio (Brazil)
00:00 – 00:45
Sam Lee (UK)
Σκηνή A (Περίπτερο 12)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:00 – 21:45
Red Baraat (USA)
22:30 – 23:15
Canalón de Timbiquí (Colombia)
00:00 – 00:45
Terakaft (Mali)
Σκηνή B (Περίπτερο 12)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:45 – 22:30
Lindigo (La Réunion)
00:45 – 01:30
Anthony Joseph & The Spasm Band (Trinidad/UK)
Club Globalkan (Περίπτερο 16)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:30 – 22:15
Babis Papadopoulos (Greece)
23:00 – 23:45
Café Aman Istanbul (Turkey)
00:30 – 01:15
Locomondo (Greece)
offWOMEX (Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:45 – 22:30
Antonio Castrignanò (Italy)
23:15 – 00:00
Mama Marjas (Italy)
00:45 – 01:30
Mascarimirì (Italy)
DJ Summit
Kitchen Bar (Λιμάνι Θεσσαλονίκης)
01:00 – 02:00
DJ Spery (Greece)
02:00 – 03:00
Killo Killo (Serbia)
03:00 – 04:00
Cayetano (Greece)
Σάββατο 20 Οκτωβρίου
Theatre Stage (Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:00 – 21:45
Nancy Vieira (Cape Verde/Portugal)
00:00 – 00:45
Geomungo Factory (South Korea)
Σκηνή A (Περίπτερο 12)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:00 – 21:45
Lenacay (Spain)
22:30 – 23:15
DakhaBrakha (Ukraine)
00:00 – 00:45
Jungle by Night (The Netherlands)
Σκηνή B (Περίπτερο 12)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:45 – 22:30
Mokoomba (Zimbabwe)
23:15 – 00:00
Michalis Tzouganakis (Greece)
00:45 – 01:30
Mexican Institute of Sound (Mexico)
Club Globalkan (Περίπτερο 16)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:30 – 22:15
Kottarashky & The Rain Dogs (Bulgaria)
23:00 – 23:45
Boban and Marko Marković Orchestra (Serbia)
00:30 – 01:15
Gevende (Turkey)
offWOMEX (Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο)
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
21:45 – 22:30
Graveola e o lixo polifônico (Brazil)
23:15 – 00:00
Thiago Delegado (Brazil)
00:45 – 01:30
Makely Ka (Brazil)
DJ Summit
Kitchen Bar (Λιμάνι Θεσσαλονίκης)
01:00 – 02:00
Hugo Mendez & Frankie Francis (Sofrito) (UK/France)
02:00 – 03:00
A Tribe Called Red (Canada)
03:00 – 04:00
Gypsy Box (Mexico/Spain)
Οι τιμές των εισιτηρίων για το ευρύ κοινό είναι οι ακόλουθες: 17 Ευρώ (ημερήσιο) και 40 Ευρώ (διαρκείας), ενώ για τους φοιτητές είναι 10 Ευρώ (ημερήσιο) και 25 Ευρώ (διαρκείας).
Eισιτήρια προπωλούνται:
- Από τα γραφεία της HELEXPO, στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Εγνατίας 154.
- Στο εκδοτήριο του Δήμου Θεσσαλονίκης, (Πλατεία Αριστοτέλους, ύψος Ερμού)
Ώρες Λειτουργίας Εκδοτηρίου
Δευτέρα: 09:00 έως 15:00
Τρίτη έως Παρασκευή: 09:00 έως 21:00
Σάββατο: 10:00 έως 14:00
Νέο τηλεφωνικό νούμερο εκδοτηρίου Δ. Θ.: 2310 236990



περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα του εκδοτηρίου ή επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: Η πόλη στον κόσμο

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Συμβουλές για καλύτερη ζωή


  • Ξέχνα την λέξη "μίσος"
Με το να μισείς κάποιον προξενείς κακό στον εαυτό σου και σκορπάς αρνητική ενέργεια στον κόσμο.


  • Μην ανησυχείς

Με το να ανησυχείς και να αγχώνεσαι, δεν καταφέρνεις να λύσεις τα προβλήματά σου. Όπως έλεγαν και οι Κινέζοι: Για 2 ειδών προβλήματα να μην ανησυχείς. γι'αυτά που λύνονται και γι'αυτά που δεν έχουν λύση.


  • Ζήσε απλά

Τα περισσότερα πράγματα είναι απλά, μη τα κάνεις από μόνος σου πολύπλοκα. Όσο πιο απλά ζεις, τόσο λιγότερα προβλήματα θα έχεις να λύσεις.


  • Περίμενε τα λιγότερα

Όταν δεν αναμένεις πολλά, χαίρεσαι περισσότερο με τα λίγα που θα έρθουν. Και γλυτώνεις από το άγχος της αναμονής καθώς και από την απογοήτευση που έχεις όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλεις.


  • Δίνε πολλά

Δώσε όλα όσα θα ήθελες να πάρεις αλλά μη το κάνεις μόνο και μόνο για να πάρεις.


  • Χαμογέλα πάντα

Τίποτα δεν είναι πιο θετικό κι ελκυστικό από ένα πρόσωπο που χαμογελά.


  • Να είσαι ταπεινός

Δεν χρειάζεται να περιαυτολογείς, ούτε να επιδυκνύεις την ευφυΐα σου. Ο πραγματικά ευφυής άνθρωπος δεν χρειάζεται αυτοπροβολή. Η αλαζονεία είναι απεχθές μειονέκτημα.

  • Να είσαι θαρραλέος

Οι δειλοί άνθρωποι "πεθαίνουν" πολλές φορές πριν το θάνατό τους. Μη γίνεις ένας από αυτούς.


  • Να είσαι δυνατός

Όποια δυσκολία κι αν σου παρουσιαστεί να μη το βάζεις κάτω. Πάντα να αισιοδοξείς ότι τα καλύτερα θα έρθουν, αρκεί φυσικά να προσπαθείς γι'αυτό.


  • Ζήσε με αγάπη

Μόνο έτσι μπορείς να είσαι ευτυχισμένος.


  • Βάλε τον Θεό στη ζωή σου

Αν αποδεχθείς ότι υπάρχει κάτι ανώτερο από σένα και το αφήσεις να σε κατακλύσει, τότε όλα τα παραπάνω θα γίνουν από μόνα τους. Κι αν κάνεις όλα τα παραπάνω, τότε ο Θεός θα κατακλύσει την ψυχή σου.

Έχει ο καιρός γυρίσματα...

Αγαπημένοι bloggers,
πάει καιρός από τότε που τα είπαμε τελευταία φορά. Ομολογώ πώς παρέλειψα τις αναρτήσεις μου για περίπου 3 μήνες λόγω...ζωής! Αλλά και πάλι εδώ δυναμικά, επιστρέφουμε για ένα γεμάτο χειμώνα, με πολλά events, πολλές επιλογές, πολλές εμπειρίες και πολλά πολλά καυστικά άρθρα! Μείνετε συντονισμένοι γιατί η συνέχεια έπεται συναρπαστική!!!
Μέχρι τότε,
 πολλά φιλιά και κάντε την ζωή σας μοναδική! 

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Thessaloniki's free press crash test


Αυτή την βδομάδα έτυχε να "πέσουν" στα χέρια μου 3 free press περιοδικά της Θεσσαλονίκης: το biscotto, το iq και το pepper. Είχα καιρό να ξεφυλλίσω τέτοια περιοδικά κι έτσι με την ευκαιρία είπα να κάνω κι ένα μικρό review για το καθένα από αυτά. (Τις επόμενες φορές θα συμπεριλάβω κι άλλα, όμως αυτή την φορά θα περιοριστώ μόνο σε αυτά τα τρία.) Έχουμε και λέμε λοιπόν:


PEPPER Urban Tales Worth Telling:

ΈΚΔΟΣΗ: Win Ε.Π.Ε
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: Λευτέρης Μαρόγλου
ΕΚΔΟΤΗΣ: Αλέξανδρος Αραμπατζής
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ-ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ: Γιάννης Μπαλαφούτης
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Designers United, Δημήτρης Κολιαδήμας, Δημήτρης Παπάζογλου

Review: 7,5/10 Όταν πέσει στα χέρια σου, χαίρεσαι να το κρατάς και να το ξεφυλλίζεις. Πολύ ωραίο design, κομψό, με ιδιαίτερο χαρτί(κι όχι χαρτί περιοδικού), με πολύ "καλοβαλμένα" άρθρα(στο συγκεκριμένο περιοδικό γράφει και ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης).  Το όλο concept είναι πράγματι urban, αλλά... αλλά μου φάνηκε κάπως μπερδεμένο.  Και τι εννοώ; Ξέρω πως τα λόγια μου είναι κάπως αμφιλεγόμενα, αλλά έχω την αίσθηση ότι θα πρέπει να έχεις μυηθεί στην ουσία και την γενική δομή του περιοδικού για να σου είναι πιο "ευκολοδιάβαστο". Πάντως αξίζει να σημειωθεί πως για περιοδικό free press με άφησε κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ικανοποιημένη!


biscotto 2310 life guide:

ΕΚΔΟΤΗΣ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Νίκος Στασινός
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Κώστας Γιάντσιος
ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ: Κατερίνα Ευσταθιάδου
ART DIRECTOR: Μπάμπης Κιμίκογλου

Review: 8,5/10 Μπορώ να πώ ότι σε γενικές γραμμές ήταν το περιοδικό που με "κάλυψε" περισσότερο για τα επερχόμενα events της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Είχε πολλές προτάσεις για εξόδους, πάρτυ, μαγαζιά, ταινίες, pool bars, ακόμη και προορισμούς για το καλοκαίρι που διανύουμε. Πολύ όμορφα δομημένο, φρέσκο, διαβάζεται εύκολα. Θα προτιμούσα περισσότερες σελίδες για να μην είναι τόσο στριμωγμένα τα "σαλόνια" του. Κατά τα άλλα, φαίνεται ότι είναι ένα περιοδικό που "πουλάει" μιας και έχει αρκετούτσικες διαφημίσεις! Στο συγκεκριμένο περιοδικό γράφει και ο ραδιοφωνικός παραγωγός Στάθης Παναγιωτόπουλος. Το biscotto είναι το αγαπημένο μου so far!!!


iq magazine το περιοδικό των φοιτητών :

Το συγκεκριμένο περιοδικό το επιμελούνται και το εκδίδουν οι ίδιοι γνωστοί-άγνωστοι που είναι υπεύθυνοι και για το biscotto. Επίσης το iq διανέμεται και στην Αθήνα, Πάτρα, Πειραιά, Γιάννενα, Ξάνθη, Κομοτηνή, Λάρισα και Βόλο εκτός από την Θεσσαλονίκη. Είναι αυτό που λέμε πιο trendy σαν ύφος και στυλ αλλά αφορά μόνο τους φοιτητές. Αν δεν έβλεπα το ίδιο team με αυτό του biscotto, θα έλεγα ότι πρόκειται για περιοδικό που εκδίδεται από φοιτητική παράταξη. Μου φάνηκε κάπως δήθεν...Εγώ ας πούμε  που δεν είμαι πλέον φοιτήτρια, το βρήκα μέχρι και βαρετό. Με άφησε σχεδόν παγερά αδιάφορη το συγκεκριμένο περιοδικό. Το βρήκα ανιαρό, και πραγματικά μου κάνει εντύπωση πώς η ίδια ομάδα είναι υπεύθυνη για ένα περιοδικό όπως το biscotto που μου άρεσε ιδιαίτερα, και για ένα άλλο όπως το iq που ήθελα απλά να το στείλω στην...ανακύκλωση.  Το review σε αυτό το free press περιοδικό είναι ιδιαίτερα χαμηλό, μόλις 3/10, αλλά και πάλι θα πω ότι πρόκειται για ένα περιοδικο που έχει ίσως συγκεκριμένο κοινό που απευθύνεται. Στους φοιτητές μπορεί και να αρέσει...


Αυτά για σήμερα αγαπημένοι μου συμπολίτες. Σύντομα με περισσότερα reviews όχι μόνο για περιοδικά αλλά και για πολλά, πολλά άλλα! Μέχρι την επόμενη φορά, be cool but not like a freezer!!!

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Που πάω σήμερα;

Καλημέρα σε όλους.
Παρασκευή σήμερα και κάποιοι Θεσσαλονικείς δεν θα μπορέσουν να φύγουν για να απολαύσουν ένα σ/κ με βουτιές. Τι κάνεις όταν μένεις στην πόλη; Να κάποιες προτάσεις για σήμερα αλλά και για το Σάββατο και την Κυριακή...

  • Οι Big Mouth στο Silver Dollar (Εθνικής Αμύνης 19 στο κέντρο της πόλης). Το live ξεκινάει στις 22.30 και η είσοδος είναι δωρεάν.

  • Shake me more στο Eightball club. Ξεκινούν τα καλοκαιρινά party στο 8ball club σήμερα και στα decks θα βρίσκονται οι: Sok P και Skymaster T για να μας ξεσηκώσουν με dance, house, electro, R 'n' B και mainstream μελωδίες! Το show ξεκινάει στις 22.00 με είσοδο μόλις 5€! Στο Eightball Club (Πίνδου 1 στα Λαδάδικα).


  • Για τους πιο intellectuelles το Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών 2012 είναι για σας! Πιο συγκεκριμένα σήμερα, Παρασκευή, αλλά και το Σάββατο, η ανεξάρτητη αρτιστική κολλεκτίβα Les conARTs και η Μονή Λαζαριστών παρουσιάζουν το δεύτερο φεστιβάλ τέχνης και αναζήτησης R.T.ficial Στον προαύλιο χώρο της Μονής Λαζαριστών το συγκεκριμένο διήμερο θα μας δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μαζί με εσάς ένα πειραματικό διαδραστικό συνονθύλευμα Τέχνης και έκφρασης μέσα από εκθέσεις φωτογραφίας, κολάζ, ψηφιακή τέχνη (DigiART), video art, instalations, aesthetic performances, μουσικά σχήματα διανθισμένα με δραματοποίηση, semiotic dj set, instant art και πολλά άλλα που θα ενσωματώνονται το ένα στο άλλο κι όλα μαζί μέσα σε μας φτιάχνοντας έτσι ένα πολιτιστικό/κοινωνικό/αισθητικό/πολιτικό κράμα. Ξεκινάει στις 20.00 και η είσοδος είναι δωρεάν!( Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκη).

  • Οι TahaBanda στο Spitimou.groundfloor. Για blues, soul και funky μουσική κάντε ένα πέρασμα από το spitimou.grounfloor (Φράγκων 3, στο κέντρο της πόλης) το Σάββατο 23 Ιουνίου στις 22.00. Η είσοδος είναι δωρεάν!
Φυσικά να μη ξεχνάμε και τις υπόλοιπες επιλογές μας όπως μια υπέροχη βόλτα στην παραλία Θεσσαλονίκης, όπου μπορούμε να επιβιβαστούμε σε ένα από τα καραβάκια-μπαράκια όπως το "Κλειώ" (προσωπικά αυτό προτιμώ λόγω της υπέροχης reggae μουσικής αλλά και της μεγάλης βόλτας!) και να απολαύσουμε τον καφέ ή το ποτό μας μαζί με τη μοναδική θέα της πόλης, αρμενίζοντας στα νερά του Θερμαϊκού κόλπου. Ακόμα μπορούμε να επισκεφθούμε τα καλοκαιρινά σινεμά της πόλης, να πιούμε ποτάκι σε ένα από τα αμέτρητα bar, ή να πάμε για χορό στα καλοκαιρινά club στην περιοχή αεροδρομίου. Και για τους πιο "λαϊκούς" της παρέας, υπάρχουν και τα μπουζούκια!!! 

Ότι κι αν κάνετε πάντως, επιλέξτε καλή παρέα, βάλτε το καλό σας χαμόγελο και απογειώστε την διάθεση σας με όποιο τρόπο σας ταιριάζει! Να περάσετε όλοι τέλεια, είτε μείνετε εντός της πόλης, είτε τελικά βρεθείτε σε πιο...εξωτικούς προορισμούς! Το καλοκαίρι είναι εδώ! Ας το κάνουμε να κρατήσει όσο περισσότερο γίνεται μέσα στις καρδιές μας!!!

Φιλιά!

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Περί αλήθειας...



Πολλές φορές έχουμε συναντήσει γνωμικά και αποφθέγματα που μιλούν για την αλήθεια, και την σημασία της. Είναι όμως τόσο εύκολο να ακούσεις την αλήθεια; Είναι άραγε τόσο απλό να την πεις; Και τι επιπτώσεις θα έχει όλο αυτό; Μήπως κάποιοι είναι πολύ δειλοί για να την πουν; Μήπως δεν αντέχουν να την ακούσουν; Είναι τελικά η αλήθεια ευλογία ή μήπως είναι κατάρα;

Γιατί να πιστεύουμε την αλήθεια μόνο όταν είναι προς όφελος μας (όταν είναι δηλαδή ευχάριστη για μας); Γιατί διαχωρίζουμε την αλήθεια με βάση την χαρά ή τον πόνο που θα μας προκαλέσει και μετά επιλέγουμε να πιστέψουμε μόνο αυτά που μας βολεύουν; Και σπεύδουμε να αποκαλέσουμε τα όσα μας ενοχλούν, ψέματα;

Τελικά μήπως θέλουμε να ζούμε στο ψέμα γιατί είναι απλά πιο εύκολο;...

Και τι γίνεται όταν κάποιος που τον έχουμε χαρακτηρίσει ως "εχθρό" της αλήθειας μας, μας πει κάτι με απτά στοιχεία; Συνεχίζουμε και τότε να πιστεύουμε ουτοπικά πως όλα όσα μας λέει είναι ψέματα, γιατι προέρχονται από χείλη που δεν εμπιστευόμαστε για τους χι ψι λόγους; Και τι γίνεται με τις αποδείξεις που μας παρουσιάζει μπροστά στα μάτια μας; Μήπως κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε ως ανόητοι που δεν βλέπουν πως ένα και ένα κάνουν δύο;

Μήπως τελικά η αλήθεια δεν έχει πολλές όψεις αλλά μόνο μια; Μήπως μας βολεύει να δίνουμε κι άλλες όψεις στην αλήθεια μόνο και μόνο για να μη "φάμε" τα μούτρα μας; Ζούμε όμως τότε πραγματικά;

Η αλήθεια έχει μεγάλη δύναμη. Μπορεί να μας καταστρέψει ή να μας σώσει. Αλλά πώς μπορεί να μας καταστρέψει αν την γνωρίζουμε; Αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν περπατάμε πια τυφλά προς τον γκρεμό, αλλά βλέπουμε που βρίσκεται το χείλος και έτσι μπορούμε να αποφύγουμε την πτώση;
Δυο είναι οι επιλογές μας. Ή επιλέγουμε να λέμε και να ακούμε την αλήθεια πάντα με όποιο κόστος, ή επιλέγουμε να "ζούμε" στο ψέμα με αποτέλεσμανα χάνουμε την μαγεία του να ζούμε αληθινά....

It's up to you!

Φιλιά και καλές βουτίες μέχρι την επόμενη φορά!