Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

"Παιδιά να οργανωθούμε"





Και ναι έγινε η αρχή. Η πρώτη ανάρτηση τελικά βγήκε εύκολα, σχεδόν αβίαστα. "Ώστε λοιπόν αυτό είναι το ιστόλογιο...Ημερολόγιο φάση και Άγιος ο Θεός που λένε". Και ξαφνικά κατακλύζεσαι από ιδέες, σκέψεις, θέματα για να γράψεις, ανθρώπους για να βοηθήσεις...Ωχ ρε συ τι άγχος μ'έπιασε ξαφνικά; Μήπως γίνομαι κουραστική; Μήπως δεν έχω οιρμό; Μήπως θα βγάλω μιζέρια με αυτά που θέλω να γράψω....;
....SYSTEM FAIL.......
Άντε πάμε για reboot...
"ΕΙΜΑΙ Η ΤΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!" Γιατί να αγχώνομαι και για το blog μου; Στην τελική αν το δω σαν ημερολόγιο, είναι πολύ φυσιολογικό να μην έχει οιρμό, ακόμη πιο φυσιολογικό κάποια πράγματα από αυτά που θα γράφω να έχουν μια γαλάζια απόχρωση (ναι εγώ και ο Picasso τρομάρα μου...) και εννοείται πως ίσως κάποια από αυτά που θα μοιράζομαι να μη βγάζουν και πολύ νόημα... "Και τι σκας; Τάνια είσαι" (από το γωστό: ΠΑΟΚ είσαι...)
Σιγά σιγά θα τους βρω τους ρυθμούς μου που θα πάει. Τι στο διάολο δημιουργικό άτομο είμαι στην τελική;;; Αλλά έτσι είμαστε εμείς οι καλλιτέχναι...ανήσυχα πνεύματα!!! (Ώπα ώπα ψωνάρα σού 'φυγε η καλούμπα!!!
(γκουχου γκουχου)
Τι έλεγα; Α ναι! Μετά από το σύντομο παραλλήρημα του τι γράφω, που πάω, που πατώ και που βρίσκομαι, αρχίζω και επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Σκέφτομαι τρόπους οργάνωσης, γραμμή πλεύσης και αρχίζω την νοερή αρχειοθέτηση. Και κάπου εκεί μέσα στον πανικό, αρχίζω να επαναλαμβάνω τη φράση του ανέκδοτου "Παιδιά να οργανωθούμε" κι εκεί κάπου αρχίζω και πάλι να χάνω την μπάλα, αλλά αυτή την φορά όχι από το άγχος αλλά από τα γέλια και παίρνω την μεγάλη απόφαση.
"Ναι, τελικά ειναι ημερολόγιο φάση...."

Αμήν!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου